wichrzyć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wichrzyćrzę, wichrzyćrzy, wichrzyćrzony {{/stl 8}}– zwichrzyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} o włosach: wprowadzać w stan nieładu, burzyć, mierzwić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wichrzyć czuprynę.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… … Słownik języka polskiego
wichrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} o włosach: być w nieładzie, zmierzwionym, sterczeć w różne strony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wichrzy mu się czupryna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czochrać — ndk I, czochraćam, czochraćasz, czochraćają, czochraćaj, czochraćał, czochraćany 1. «targać, wichrzyć, burzyć, np. włosy, sierść; kudłać» Czochrać ręką czuprynę. Czochrać kudły. 2. «zwykle o zwierzętach: ocierać, trzeć ciało o coś twardego» Koń… … Słownik języka polskiego
mierzwić — ndk VIa, mierzwićwię, mierzwićwisz, mierzw a. mierzwićwij, mierzwićwił, mierzwićwiony «najczęściej w odniesieniu do włosów: wprowadzać w stan nieładu; czochrać, targać, wichrzyć, burzyć» Mierzwić palcami czuprynę. Wiatr mierzwił zboże na polu.… … Słownik języka polskiego
burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… … Słownik języka polskiego
frondować — ndk IV, frondowaćduję, frondowaćdujesz, frondowaćduj, frondowaćował książk. «być w opozycji, sprzeciwiać się, oponować; wichrzyć, warcholić» … Słownik języka polskiego
mataczyć — ndk VIb, mataczyćczę, mataczyćczysz, mataczyćtacz, mataczyćczył przestarz. «posługiwać się matactwami, kłamać; wichrzyć, oszukiwać, kręcić» … Słownik języka polskiego
motać — ndk I, motaćam, motaćasz, motaćają, motaćaj, motaćał, motaćany 1. «nawijać (nici, przędzę itp.) na coś, obwijać wkoło czegoś, zwijać w motek» Motać wełnę, nici. 2. «plątać, wikłać, gmatwać (nici, pasma czegoś)» Wiatr motał włosy. 3. «robić… … Słownik języka polskiego
targać — ndk I, targaćam, targaćasz, targaćają, targaćaj, targaćał, targaćany targnąć dk Va, targaćnę, targaćniesz, targaćnij, targaćnął, targaćnęła, targaćnęli, targaćnięty, targaćnąwszy 1. «pociągać coś gwałtownym ruchem, z pewną siłą, szarpać; wichrzyć … Słownik języka polskiego
warcholić — ndk VIa, warcholićlę, warcholićlisz, warcholićol, warcholićlił «zachowywać się jak warchoł, wywoływać zamęt, kłótnie; awanturować się, wichrzyć» … Słownik języka polskiego
